De bevalling van Yorinde

Al vroeg in de zwangerschap van ons dochtertje viel mijn oog op een artikel van iemand die hypnobirthing had gedaan. Haar ervaring was zo positief dat ik daar meer van wilde weten en me er wat meer in heb verdiept. Voor degenen die nog niet bekend zijn met hypnobirthing: dit is een zwangerschapscursus voor moeders en vaders die een kindje verwachten en het leert je te vertrouwen op de natuurlijke kracht in je lijf. Niet alleen dat, hypnobirthing geeft een grotere kans op een snellere bevalling en minder pijn en complicaties, het geeft meer vertrouwen in de bevalling, maar ook in het ouderschap. Daarbij heeft het een positief effect op je kindje, aangezien je je tijdens de zwangerschap al meer verbonden voelt met de foetus. En niet alleen dat, ook de partner wordt meer betrokken bij de zwangerschap en het hele proces van ouder worden. Zou het dan echt voor iedereen mogelijk zijn om door middel van een diepe ontspanning – zelfhypnose – en een instelling vol van vertrouwen en positiviteit sneller te bevallen én met minder pijn? Wat ik ervan terug kon vinden op internet was bijzonder en niets dan lovend. Het ontroerde me zelfs, maar dat kunnen ook de hormonen zijn geweest ;). Hoe dan ook, ik vond het de moeite van het proberen waard.
Mijn partner Jesse was meteen enthousiast toen ik hypnobirthing opperde, zodoende hebben we een één-daagse cursus gedaan toen ik 27 weken zwanger was.
Op 7 oktober was ik uitgerekend van ons eerste kindje. 14 oktober zat ons meisje alleen nog steeds heerlijk rond te spartelen in mijn buik. Ze maakte absoluut geen aanstalten om ter wereld te komen. En dat begon mij toch wel een beetje op te breken, ook al was mijn zwangerschap er een uit de boekjes: probleemloos en geen (nou ja: niet teveel) kwalen. Ik zat al op mijn grote, roze wolk, en dat terwijl ze er nog niet eens was. Maar dat werd wat mij betreft de hoogste tijd!
Mijn droom was ook om thuis te bevallen. Ik wilde dit moment niet in een steriele ziekenhuiskamer, maar thuis in mijn eigen bed en in mijn eigen vertrouwde omgeving ervaren. Jesse en ik waren er ook van overtuigd dat dit de perfecte start voor ons dochtertje zou zijn en voor ons als gezinnetje. Dus om een ziekenhuisbevalling te voorkomen moest er wat gebeuren. Maar wat?
De kleine meid leek zich niets van mijn onrust aan te trekken, die bleef gewoon lekker zitten waar ze zat. Drie dagen voor de 42-weken zwangerschapstermijn zei de verloskundige dat we toch echt moesten nadenken over stappen om de bevalling in te laten leiden. De 42 weken naderde, dus ontkennen had geen zin. We moesten er in ieder geval rekening mee houden dat we onze droom op een thuisbevalling moesten laten varen.
Alle wanhoop nabij heb ik toen besloten de cursus-begeleidster te bellen. Misschien had zij nog tips voor ons. En de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat mijn ontspannen mind-set redelijk onder het wachten te lijden had. Gelukkig was de cursus-begeleidster een en al oor en begrip. Ze heeft alle tijd genomen om mij aan te horen en ze heeft me een audio-hypnobirthing-sessie gestuurd, ’Dan zou het wel goedkomen’, zo stelde ze me gerust. De audio-opname heb ik die dag 2 keer geluisterd en geloof het of niet; ik ben diezelfde nacht bevallen.
Door alle emotie lag ik er al vroeg in en was meteen als een blok in slaap gevallen. Om 01:00 werd ik wakker en voelde wat rommelen: de eerste weeën. Ik ben in een heerlijk warm bad gaan zitten, muziekje aan, kaarsjes aan en Jesse erbij. Wat heel fijn was, want zo het echt ‘ons’ moment en echt iets dat we samen deden. Ook kon hij me goed bijstaan en helpen met onder andere de tijdens de cursus opgedane ademhalingstechnieken. Mede daardoor, en samen met de geleerde visualisatiemethode en zelfhypnose, was ik intens ontspannen en vond alles zo ontzettend dragelijk. Op een gegeven moment vond Jesse het tijd om de verloskundige erbij te halen en toen zij er was, begonnen de persweeën. Nog geen half uur later was daar Luna.
Wat een fijne ervaring. Thuis, in onze vertrouwde omgeving, precies zoals ik het gehoopt. Jesse en ik hebben zulke mooie herinneringen aan deze bevalling. En we durven te denken dat Luna het ook zo heeft ervaren, want ze is zo’n lieve, tevreden baby.
Al met al was het een prachtige gebeurtenis. Veel beter nog dan ik had gehoopt.

Liefs,
Jesse, Yorinde en Luna

Reageer op artikel:
De bevalling van Yorinde
Sluiten