DE BEVALLING VAN NINA
Een bevalling blijft iets waarvan je de details niet snel zal vergeten. Zo mijn eerste bevalling. Ik had me 9 maanden eigenlijk goed gevoeld, de baby had volgens de verloskundige een mooi geboortgewicht, dus niets zou mij meer in de weg staan.
In een tijdschrift had ik gelezen over acupunctuur die ervoor zou zorgen dat de ontsluiting sneller zou gaan. Na een aantal horror-verhalen over 12 uur doen over 2 centimeter, besloot ik een acupuncturist te bellen en ja hoor, dit kon zij en ik kon meteen terecht. Daar lag ik dan met naalden overal en nergens en ik mocht me een tijdje ontspannen. Geloof het of niet, ik lag met naalden in mijn wenkbrauwen, tenen en voorhoofd en ik heb daar heerlijk een uiltje geknapt.
Wanneer ik de volgende week nog niet bevallen zou zijn, dan moest ik nog een keer komen. Natuurlijk was ik nog niet bevallen (41 weken) en ja hoor, een week later lag ik weer bij m’n ‘vriendin’ op de bank.
Een paar dagen later, nadat ik gestript was en ik mijn slijmprop had verloren – wat mijn man zonder mijn weten uit enthousiasme naar al z’n vrienden en familieleden had ge-smst – begon ik wat krampjes te voelen. Toen die krampjes op weeën begonnen te lijken, belde ik de verloskundige. Omdat ik niet om de hoek woon van mijn verloskundige leek het haar beter als ik meteen naar het ziekenhuis kwam. Daar stond ze ons op te wachten en het werd me meteen al duidelijk dat ik iets te vroeg naar het ziekenhuis was gegaan toen ze me een beetje vreemd aankeek dat ik nog kon lopen, praten en zelfs mij eigen tas tilde. De kamer was toch al voor me gereserveerd, dus ze ging me voor de zekerheid controleren. 4 cm had ik, het voelde als een enorme prijs die had gewonnen, wat een feest! Ze wilde mijn vliezen gaan breken, maar eerst vroeg ze of ik een ruggenprik wilde. Ik had nog geen pijn, maar mijn vriendinnen hadden we toch echt wel ingefluisterd dat ik echt een ruggenprik moest nemen. Toen ik dus volmondig “JA” riep, werd alles in gang gezet. Op het moment dat ik naar de andere afdeling werd gereden voor de ruggenprik begon ik me heel erg vreemd te voelen. Ik begon te rillen en te beven, kon niks meer zeggen (wat mijn man achteraf prima vond, die had zich voorbereid op enorme scheldpartijen van mijn kant) en ik zag wat kinderschilderijen voor m’n ogen dansen. De anesthesist vroeg of ik stil wilde blijven zitten, maar dat was bijna onmogelijk. Toen de prik was gezet en ik terug kwam op de verloskamers vroeg een lieve verpleegkundige aan me met een grote glimlach: “En, je voelt je nu vast heerlijk?”. Eerlijk gezegd voelde ik me vreselijk en ik had nog niet het hemelse gevoel van opluchting waar iedereen het over had. Volgens mijn verloskundige en de gynaecoloog moest ik me echt goed voelen of in ieder geval beter of… Ze gingen toch even voelen en toen werd iets gezegd waar ik me totaal niet op had voorbereid: ‘Mevrouw, u mag persen!’. Maar eeh hallo, waarvoor heb ik dan die dvd-reeks bij me? Ik ging toch nu nog even slapen, chillen en een kopje thee drinken? Maar goed, van dat plan was nog weinig over. Ik mocht (lees: moest) persen. Steeds meer voelde ik mijn lichaam verdoofd raken van de ruggenprik (die er net in zat), dus ik had geen idee welke kant ik op moest persen. Uiteindelijk lukte het (met een knip, dat wel)! Daar was hij dan, onze zoon 4050 gram en met een enorme bos zwart haar. Enorm gelukkig.
Wel nog een beetje beduusd van de snelheid van de bevalling sprak ik nog even met de gynaecoloog en de verloskundige en zij vertelden me dat het niet vaak voorkomt dat een eerste bevalling zó snel gaat. Van 4 centimeter naar 10 in 35 minuten. Ik als niet-arts begreep het natuurlijk ook niet en het kon me ook niet zo veel schelen, ik lag daar lekker gelukkig te zijn met ons eerste kindje!
Totdat ik de volgende dag wakker werd en er een smsje verscheen of ik nog vandaag nog naar mijn afsprak bij de acupuncturist kwam of dat ik al was bevalllen. Ineens viel het kwartje… acupunctuur voor een snellere bevalling… ze heeft er geen woord van gelogen!
Elke maand plaatsen wij een nieuw bevallingsverhaal. Wil jij ook het bijzondere verhaal over jouw bevalling vertellen, mail ons dan.
