DE BEVALLING VAN LOUISE
Dat ik 100% zeker thuis ging bevallen stond als een paal boven water. Ik had mij zelf allerlei beelden gevormd over hoe het zou gaan. In de serene omgeving van mijn eigen huis en kamer, met mijn liefhebbende man bij me, en tegen de tijd dat de bevalling echt ver gevorderd was een verloskundige om te helpen met de laatste loodjes.
En tja, ik moet zeggen dat alle drie mijn bevallingen zogenaamde succes-verhalen zijn. Nee, het was geen eitje en nee, mijn kinderen waren niet veel te vroeg geboren (en dus heel klein). Ja, het deed echt veel pijn (ik heb me bij de derde daar nog over verbaasd: je zou toch denken dat ik reeds door schade en schande wijs was geworden).
Dus voor iedereen die wordt afgeschrikt door horror verhalen over bevallingen, zo kan het ook, volgens het boekje:
Bij mijn eerste kreeg ik ‘s avonds rond een uur of 8 weeën, ik had nog nooit iets dergelijks gevoeld, maar herkende het meteen. Omdat er alleen om het uur iets te beleven viel (ik puffend op de bank) zei mijn man na een uur of 3 dat hij ging slapen, en dat ik hem maar moest wakker maken als er echt iets zou gebeuren. Ik heb van 12 tot 5 doorgebracht op het bed en in bad. Ik wisselde het af om de pijn te verdrijven en de tijd te doden. Het bad was heerlijk warm en weldadig voor mijn verkrampte spieren. Om 5 uur werden de weeën heftiger en heb ik de verloskundige laten komen. Rustig heeft zij mij door de laatste centimeters en de pers-weeen heen geleid. De pers-weeen moest ik van haar heel rustig doen op een baar-kruk (wist niet dat die dingen überhaupt bestonden), maar het was echt een uitvinding. Door de zwaarte-kracht gaat je baby sowieso naar beneden en je hoeft dus minder kracht en druk te zetten om je kind eruit te persen. daardoor is de kans op uitscheuren veel kleiner.
Mijn tweede kwam vlak na Sinterklaas 20 maanden na de eerste. De bevalling was een copy van de eerste, alleen iets sneller. Binnen 8 uur kreeg ik een zoon in mijn armen gelegd. Wat ik wel merkte is dat hoe sneller een bevalling gaat, dus hoe minder weeën je voor de bevalling hebt, hoe meer ween je erna krijgt. Het komt er eigelijk op neer dat je die weeën niet kunt ontlopen. En ik moet heel eerlijk zeggen: laat ze maar ervoor komen. Dan kan je als je je lieve baby in je armen hebt genieten van je kind. Ik kreeg door een tekort aan weeën vooraf, ze driedubbel achteraf. En naweeën hebben de vreselijke neiging om de kop op te steken als je borstvoeding aan jet geven bent. Lig je daar heerlijk met je kleine hummel, krijg je krampen in je buik waardoor je of niet stil kunt blijven liggen of je slapende kindje wakker kreunt van de pijn.
13 maanden daarna werd mijn derde geboren. Tijdens een snelle bevalling heb ik uitgeroepen dat ik ZEKER wist dat ik deze pijn niet eerder had meegemaakt, anders had ik er niet voor gekozen om nogmaals door een bevalling heen te gaan. Maar zo was het toch. Ik was zelf jarig en manlief had bedacht dat het erg leuk zou zijn om nog even bij dat heerlijke restaurantje te gaan eten. We waren nog niet aan het voorgerecht begonnen of ik wist: dit gaat een kort etentje worden. Toch nog even een glaasje wijn besteld om moed in te drinken (naar mijn idee maakte het nu toch niet meer uit, mijn kind zou zeker binnen een paar uur geboren worden) en ouders gebeld om de andere kinderen op te halen. Raar is dat, dat als je nog van alles moet regelen, dat die weeën minder worden. Alsof je lichaam je de mogelijkheid geeft om alles op orde te krijgen. Toen oma & de kids eenmaal waren verdwenen moest ik echt opnieuw in de stemming komen. Ik ben rustig in bad gegaan en toen ik daaruit kwam was ik weer ontspannen en begonnen de weeën weer serieuze vorm aan te nemen. 3 uur later werd ons derde kind geboren. Weer thuis, alles weer helemaal goed. Wat een rijkdom!!!!
