Dagboek van een kraamheks 29
Dagboek van een kraamheks 29
Jaren geleden was ik bij een gezin dat er, in mijn ogen, een aparte leefstijl op na hield. In het huis stonden geen stoelen maar er lagen kussens op de grond. Er was wel een eethoek, maar geen boekenkasten of tv. De mensen aten biologisch ( ik dacht toen: gras, maar bleek afalfa) en vader ging tussen de middag mediteren. Ik weet niet welke vorm van meditatie het was maar na verloop van tijd kwam er een snurkend geluid vanuit die kamer.
Het was het tweede kind en de ouders wilden weer katoenen luiers gebruiken. Ze wisten niet meer hoe dat moest en ook ik moest even oefenen, want een filmpje op YouTube zoeken kon toen nog niet.
De borstvoeding liep niet, de baby viel zienderogen af en werd suffer. De ouders wilden de natuur op zijn beloop laten maar zowel de verloskundige als ik vonden dat niet zo’n goed idee. Er werd besloten tot bijvoeding.
De verloskundige was nog niet koud weg of ik vroeg waar het pak kunstvoeding stond. Dat bleek er niet te zijn en aangezien het zondag was, zou dat er ook niet komen, want de ouders wilden biologische voeding geven en de biologische winkel was niet open. Dus moest de baby maar tot morgen wachten! Nou…dacht het niet!
Écht, mensen mogen van mij doen wat ze willen, maar als ik zie dat het niet goed met de baby gaat en ze nemen mijn advies of dat van de verloskundige niet aan…afijn, dus toen al een beetje kraamheks.
Nodeloos te zeggen dat ik dit kraamgezin niet de volle acht dagen verzorgd heb, ik hoefde niet meer terug te komen want ik was ‘te streng’! Kreeg van mijn toenmalige leidinggevende nog op mijn donder want “een slechte beoordeling is toch niet wat we willen als bedrijf!”
Nee, een dode baby ook niet!
José van Det
