Dagboek van een kraamheks 27
Alweer het 27e verhaal van ons gastblogster en leukste kraamheks!
Dagboek van een kraamheks 27
Ik denk dat mijn collega’s het wel herkennen: Je bent ergens acht of tien dagen en daarna ben je weg…Een hoop herinneringen aan gezinnen vervagen maar aan sommige denk je nog wel eens terug en vraag je je af hoe het met hen is.
Vechten met elkaar
Zo was ik bij een gezin waar de vierde zoon was geboren (moeder gaf aan graag een dochter te willen, dus als eerste zou ik wel willen weten of ze doorgegaan of toch gestopt zijn). Moeder had klassieke muziek gestudeerd en vader was bij de politie. De oudste twee hadden het stoere van hun vader. Als ze uit school kwamen was het eerste wat ze deden de tv aanzetten en naar de zender waar de Ninja Turtles op waren zappen. Vechten vonden ze prachtig, en tijdens het nadoen kreeg ook regelmatig een van de anderen een voet in zijn nek!
De jongste daarentegen leek meer op zijn moeder. Hij was rustig en liet de Ninja Turtles moves van zijn broers gelaten over zich heen komen.
Zo ook die middag. De jongens kwamen thuis, Ninja Turtles stond aan en de oudste twee gingen even in hun eigen gevecht op.
De jongste zag zijn kans schoon, pakte de afstandsbediening en zette de Concertzender op. Er was een uitzending vanuit het concertgebouw en hij ging languit voor de tv liggen met zijn handjes onder zijn hoofd, terwijl hij gelukzalig verzuchtte: “Oh, ik houd toch zó van concert”.
Ik ben zijn naam allang vergeten maar soms, als ik bij het zappen langs iets van klassieke muziek kom, denk ik: Zou hij inmiddels in de klassieke muziek terecht gekomen zijn, of zou hij toch Ninja Turtle geworden zijn, net als zijn broers…
José van Det
