De schok als blijkt dat je kind meer op je lijkt of van je kopieert dan je dacht…

Ik was toch echt in de veronderstelling dat met het achter je laten van het eerste baby-jaar ook de zogenaamde ‘sprongetjes’ goed en wel achter de rug zouden zijn (en ik had gehoopt daarmee ook de bijbehorende nukken en frustraties van mijn kleine). Maar dat blijkt toch iets anders te liggen.
Voor degene die zich afvragen wat sprongetjes ook alweer zijn. Sprongetjes zijn ontwikkelingen in de hersenen waardoor je kindje zich gaat ontwikkelen, letterlijk en figuurlijk nieuwe stappen maakt en nieuwe dingen leert.

Nou dacht ik dat ze de eerste 2 jaar de belangrijkste dingen toch wel al enigszins – weliswaar niet verfijnd, maar toch – onder de knie hadden gekregen en dat daarmee sprongetjes (en de grootste frustraties) tot het verleden zouden horen. Ze hebben per slot van rekening leren rollen, zitten, lopen, de eerste woordjes zijn gezegd.

Tikkie naïef gedacht van mij inderdaad. Want die hersentjes hoeven weliswaar niet alles meer helemaal van begin af aan opnieuw te leren, dat niet, maar nu begint de verdere ontwikkeling; het verfijnen dus. Het sociaal-emotioneel gedrag, de fijne motoriek, het verder uitdiepen van de taal en zo… dat soort dingen. Wat resulteert in dat ze je gaan nadoen. Weliswaar met een vertraging van een paar dagen, maar toch. Sta daarom niet raar te kijken wanneer je bijvoorbeeld iets doet wat de goedkeuring van je mini-me niet kan wegdragen, dat er dan met een boos wijsvingertje inclusief strenge blik naar je gewezen wordt. Dat is copy-paste gedrag… ze heeft het hoogstwaarschijnlijk van jou zelf geleerd.

Je kindje zal zich ook sneller en soepeler gaan bewegen (hét moment voor papa om met zijn zoon aan de basisbeginselen van een voetbalcarrière te bouwen!). En hoe gezellig: je kindje begint ineens te kletsen, kletsen, kletsen. Hij krijgt beter begrip van taal en het is dan ook erg belangrijk om vanaf nu op normale toon tegen je kind te praten (wat eigenlijk sowieso al wenselijk is, niets vervelender dan een volwassene die een baby-toon aanslaat). En al zegt je kindje niet alle woorden, hij begrijpt wel al nagenoeg alles.

En dat is tricky heb ik recent ervaren. Tijdens een klassenuitje stond ik voor een stoplicht in een file te wachten op groen licht. Wij hadden de eer de juf in de auto te hebben. Horen we opeens vanaf de achterbank “G*DV*RD*MM*, kan die k*t auto niet doorrijden?!”. Oepss… reality check.

Dus, het advies: ook al komen woorden als ‘Chips’ en ‘Tuk’ als vervanging misschien wat minder krachtig over (zeker in tijden van acute, grote frustratie), je zou ze misschien eens willen overwegen.

 

Meer lezen over opvoeden? Check dan ook de volgende artikelen:
Waarom meisjes opvoeden makkelijker is.
Waarom jongens opvoeden makkelijker is.

Reageer op artikel:
De schok als blijkt dat je kind meer op je lijkt of van je kopieert dan je dacht…
Sluiten