Redactie
Redactie Gastblogger 29 okt 2019

Je bent zo beperkt als je omgeving je ziet (door Karlijn Migo-Merx)

Vandaag kwam dit filmpje voorbij op LinkedIn. En ik word hier zo blij van. Niet alleen om dat super blije bekkie van het manneke, dat ondanks zijn lichamelijke beperkingen “gewoon” op een skateboard staat. Mijn blijheid zit hem vooral in de mensen van StudioNeuro die dit mogelijk hebben gemaakt. Een fysiotherapie praktijk in Brazilië, die allemaal aangepaste materialen ontwikkelt voor bijzondere kinderen. Die voorbij de handicap hebben gekeken. Niet hebben gekeken naar wat er allemaal niet kan, maar juist hebben gedacht in mogelijkheden.

 

Lies

Onze dochter Lies heeft het syndroom van Down. En Down wordt vaak gezien als een handicap. Nu ben ik er niet op uit om een discussie te ontketenen of dat terecht is of niet. Ik wil alleen maar zeggen dat wij die zogenaamde handicap eigenlijk helemaal niet als zodanig ervaren. Tuurlijk, het is heus wel eens vervelend of onhandig als we iets niet kunnen, omdat Lies dat niet trekt, of zwaar overprikkeld raakt. Of dat we weer een doorwaakte nacht hebben omdat ze tig keer uit bed komt ‘s nachts.

 

De omgeving

Maar de grootste beperking die wij ervaren is hoe de omgeving op haar reageert. Dat mensen haar onderschatten omdat ze bijvoorbeeld niet meteen reageert als je iets tegen haar zegt. Of heel verbaasd zijn omdat ze bijvoorbeeld een puzzeltje kan maken. Of dat mensen juist heel lief doen tegen haar en haar goed bedoelt privileges geven die haar broer en zus dan niet krijgen. Tja…

 

Eigen tempo

Wij zien niet het syndroom van Down als we naar onze dochter kijken. We zien gewoon Lies. Hebben na haar geboorte grote verwachtingen laten varen. Ze doet wat ze doet, op haar manier, op haar tempo. En dat is echt zo slecht niet. We passen het nu ook steeds meer toe bij de andere twee kids. En ook zij varen hier wel bij.

 

Dromen nastreven

Ons belangrijkste doel is om onze kinderen zo zelfstandig mogelijk in het leven zetten. De oudste twee zullen straks hun vleugels uit gaan slaan. Voor Lies is dit niet vanzelfsprekend. Wij doen alles wat er in onze macht ligt om haar te stimuleren zodat ze straks naar eigen kunnen mee kan draaien in de maatschappij. Zo zelfstandig mogelijk kan gaan wonen. Haar dromen kan nastreven.

 

Loslaten

Gelukkig heeft Lies fantastische mensen om haar heen, die haar stimuleren om het beste uit haar zelf te kunnen halen. Haar uitdagen maar ook rekening houden met dat wat goed voor haar werkt. Ons als ouders ook een spiegel voor houden, wanneer we Lies wat meer los mogen laten. Want pfff, dat is lang niet altijd makkelijk.

 

Wie is er nou beperkt?

Maar nog een altijd een stuk makkelijker dan de opmerkingen die we met enige regelmaat ongevraagd krijgen.
Laatst nog toen we op de markt liepen. Lies begroette iedereen met een enthousiaste “Goeiemogge!!” Er kwam een mevrouw naar me toe en ze begon tegen me te praten. Dat haar nicht ook zo’n “ongelukkig kind” had. “Tja, je ken ze niet terugstoppen hè?” zei ze, terwijl ze de bloemkool in haar boodschappentas deed. Ik glimlachte vriendelijk, en dacht alleen maar: Wie is hier nou beperkt…?

 

Meer lezen van Karlijn? Dat kan:

Zaadjes planten (de upside van Down, door Karlijn Migo-Merx)

Hey Downie; Over lief doen en omdenken (door Karlijn Migo-Merx)

De schoonheid van imperfectie. #doeslief (Door Karlijn Migo-Merx)

 

Reageer op artikel:
Je bent zo beperkt als je omgeving je ziet (door Karlijn Migo-Merx)
Sluiten