Mijn baby viel van de commode
Mijn baby viel van de commode
Oh zo voorzichtig en spastisch was ik bij ons eerste kindje. Bezoek moest hun handen wassen voordat ze hem wilden vasthouden, ik voedde hem precies volgens schema, de luiertas werd iedere dag zorgvuldig aangevuld en ga zo maar door. Denk dat ik tot dat hij zes maanden was regelmatig bij inloopuren van het consultatiebureau te vinden was om hem te laten wegen en meten en dan ging ik met een gerust hart weer naar huis. Maar toen.. die ene ochtend. Ik ging hem verschonen en deed dat braaf op de commode. Ik weet nog dat de kraamverzorgster een paar keer had gezegd dat je nooit, maar dan ook nooit weg mag lopen bij de commode, ook niet als hij nog niet kan rollen, want je weet nooit wanneer hij ineens wel kan rollen. Ik had braaf naar haar geluisterd en bleef dus altijd bij de commode staan, behalve DEZE ENE KEER. De billendoekjes waren op en ik had net een heel pak vol gekocht en die tas lag 5 stappen verder in de gang. Ik twijfelde nog of ik hem op zou pakken, maar nee hij lag daar helemaal onder de poep en die zes seconde zou geen kwaad kunnen. Je voelt hem al, toen ik terugliep (of eigenlijk rende, want ik deed het op mijn snelst) zag ik het gebeuren. Een, twee, hups… daar ging hij.. op de grond. Hij kon nog helemaal niet rollen – dacht ik – maar dus mooi wel en dit was het uitgelezen moment voor hem om dit eens in praktijk te brengen. Ik kreeg echt een soort hartstilstand, binnen een paar seconde lag hij was hij van een dikke meter hoog naar beneden gevallen. Gelukkig ligt er vloerbedekking in die kamer, maar toch. Ik belde de huisarts helemaal in paniek en gelukkig wist de assistente me gerust te stellen: iedere baby valt wel een keer van de bank, de commode of wat dan ook, maar ik mocht even langskomen. Voor de dokter kon zien was er niks aan de hand. Ik heb hem die nacht een paar keer wakker gemaakt en hij leek helemaal oké, maar pfff wat voelde ik me een slechte moeder.
