‘Als ik hem 1 fles had gegeven, zou hij nog in leven zijn’
‘Als ik hem 1 fles had gegeven, zou hij nog in leven zijn’
Het hartverscheurende verhaal van een moeder die haar kindje verloor als gevolg van uitdroging.
Door JILLIAN JOHNSON.
Landon zou vandaag 5 jaar geworden zijn als hij nog in leven was geweest. Een erg moeilijke leeftijd – 5 jaar. Een mijlpaal. De meeste kinderen beginnen met de kleuterschool op deze leeftijd. Maar niet mijn kleine jongen.
Ik wil al lange tijd delen wat er met Landon is gebeurd, maar was altijd bang voor wat anderen zouden zeggen en dat mensen me zouden veroordelen. Hoe dan ook, ik wil mensen laten weten hoe diep de pijn zit.
Ik deel dit verhaal in de hoop dat geen enkel ander gezin het verlies hoeft te ervaren dat wij hebben ervaren.
Jarrod en ik wilden dat wat het beste was voor Landon, zoals elke ouder dat voor zijn kind wil. We zijn naar alle (zwangerschaps)klassen geweest. Kochten en lazen alle boeken. We waren er klaar voor!
Althans, dat dachten we… Iedere cursus en elk boek was toegespitst op borstvoeding en hoe belangrijk dat is als je een gezond kind wilt.
Landon was geboren in een ‘baby-vriendelijk’ ziekenhuis (dat betekent dat alles toegespitst was op borstvoeding. Tenzij je een borstcorrectie had gehad of kanker of een andere serieuze medische reden om geen borstvoeding te kunnen geven, zou je kindje geen kunstvoeding krijgen zonder dat een kinderarts daar een doktersvoorschrift voor had uitgeschreven).
Landon lag DE HELE TIJD aan de borst. De lactatiedeskundigen kwamen geregeld binnen wandelen en zagen dat “hij goed zoog en dat het goed ging met hem”, maar er was er eentje die opperde dat ik misschien een probleem had met de productie van de moedermelk. De reden die ze daarvoor gaf was dat ik gediagnostiseerd was met PCOS (polysystisch eierstok syndroom) en dat het voor vrouwen met hormoonschommelingen moeilijker was melk te produceren. Ze adviseerde me enkele kruiden in te nemen als ik het ziekenhuis uit zou gaan.
Landon huilde. En huilde. De hele tijd. Hij huilde tenzij hij aan de borst gelegd werd en dus begon ik hem continue te voeden. De verpleegkundigen wikkelden hem in warme dekens om hem in slaap te helpen. En als ik ze vroeg waarom hij de hele tijd aan mijn borst lag, dan werd me verteld dat hij aan het ‘cluster voeden’ was. Ik herinnerde me dat ik daarover geleerd had tijdens de cursus die ik had gevolgd, en aangezien ik voor de eerste keer moeder was geworden, vertrouwde ik mijn artsen en verpleegkundigen me hier doorheen te helpen. Zeker aangezien ik zwaar onder de medicatie zat naar aanleiding van mijn spoedkeizersnede en het mijn eerste kindje was. Maar ik zat ernaast. Ik heb geleerd dat ik mijn kind’s nr. 1 advocaat moet zijn.
Wist je dat pasgeboren kindjes helemaal niet geacht worden de hele tijd te huilen? Ze worden geacht te eten en te slapen en hun luiers te bevuilen. Ik had er geen idee van dat hij ontroostbaar was omdat hij dood ging van de honger – letterlijk. En als een baby alleen maar aan de borst ligt, hoe kunnen we dan peilen hoeveel voeding ze er daadwerkelijk uit krijgen? Tuurlijk, er zouden natte en vieze luiers moeten zijn, en check-ups van het geboortegewicht, toch? En wat is het limiet dat aan gewichtsverlies gesteld wordt en wat is het minimale aantal luiers dat per dag verschoond moet worden?
Landon werd met 2,5 dag oud en een continue afname van zijn geboortegewicht (ten tijde van zijn ontslag zat het op 9,7%) en exclusieve borstvoeding die niet helemaal goed op gang was gekomen ontslagen uit het ziekenhuis. Dat is op zich niet opmerkelijk.
Dus we namen hem mee naar huis. Niet wetende dat we hij 12 uur later een hartstilstand zou krijgen als gevolg van uitdroging. En het beste advies dat ik kreeg van een van de artsen van de Intensive Care terwijl hij aan de beademing lag was: borstvoeding is inderdaad het beste, maar eindig een voeding met de fles. Op deze manier weet je of je kindje genoeg heeft gekregen… Als ik maar terug kon in de tijd.
Er zijn nog steeds dagen waarin ik vol met vragen en schuldgevoelens zit. Wat als ik hem toch gewoon de fles had gegeven? En ik zit soms vol met woede, want hoe kon ik dit alles weten? Ik vertrouwde de artsen en verpleegkundigen mijn kindje te beschermen tegen kwaad.
Ik herinner me dat toen Stella, mijn dochter, was geboren en zij altijd maar stil was ik de verpleegkundigen maar bleef vragen wat er mis was met haar. ‘Niets’, zeiden ze. ‘Ze doet wat ze moet doen. Slapen. Eten.’ En het was toen dat ik me realiseerde dat het niet normaal is voor een pasgeborene om zo veel te huilen als Landon deed. Hij huilde alleen maar omdat hij zo’n honger had. Maar ik wist dat niet. Ik had het moeten weten. Ik heb nog iedere dag het gevoel dat ik gefaald heb als moeder en hem tekort heb gedaan.
Dit kleine jongetje heeft me de tien meest ongelooflijke en alles veranderende maanden van mijn leven gegeven. Ik ben vernederd. Uitgedaagd. Er zijn relaties gesneuveld. Sommige zijn weer goed gekomen. Ik heb geleerd te vergeven en ik heb de ware betekenis geleerd van “het leven is kort”. Ik heb moeite lief te hebben, maar ik zou niet met mezelf kunnen leven wetende dat zijn leven tevergeefs is geweest. Ik heb zo veel lessen geleerd. Ik heb de ware betekenis van compassie en onvoorwaardelijke liefde leren kennen.
Dank dat je de tijd heb genomen om dit te lezen. Ik nodig je nu uit om 200 mooie momenten te bekijken in de 10 maanden (inclusief zwangerschap) die we met Landon gehad hebben.
Happy 5th Birthday my sweet boy. I love you to the moon and back.
- Jillian Johnson
Bron: Parents.com
Foto: Courtesy of Jillian Johnson
Noot:
Dit is geen bericht om borstvoeding in een ongunstig daglicht te stellen. Borstvoeding is de beste basis voor een baby. Maar, zoals Jillian Johnson aangeeft, in sommige gevallen doet borstvoeding niet wat het moet doen. Een bericht als deze kan ouders alert maken. Ze kunnen hierdoor wellicht sneller ingrijpen en erger voorkomen.
Tips voor de laatste weken voor je bevalling die je van niemand hoort.
Ik wilde me laten steriliseren, maar dat stuitte op weerstand
