Vaderskindje
Mijn zoontje is een vaderskindje. Papa doet álles goed!
Papa doet alles goed
Papa smeert lekkerdere boterhammen, ook al beleg ik ze op precies dezelfde manier en met hetzelfde beleg. Papa, heeft een lekkerder knuffellichaam… Kan ik het helpen dat ik niet veel reservespekjes op mijn lichaam heb, méde door deze kleine energievreter. En ja, ik had ook veel liever een veel grotere cupmaat gehad waar lekker tegenaan gekroeld kon worden. Maar ook die zijn met dank aan mijn mini-monster verleden tijd..
Papa is…
Papa is sterk. Papa is stoer. Papa is groot. Papa kan auto- en mitrailleurgeluiden beter nadoen. Papa is snel. Papa kan beter autorijden (waar ik het persoonlijk totaal niet mee eens ben). Papa kan goed klussen. Papa kan goed voetballen. Papa kan hem in het zwembad met een harde worp verder de lucht in gooien. (Als ik dat probeer laat ik hem nog net niet op mijn eigen hoofd stuiteren). Ofwel, papa kan alles beter.
Er komt een tijd…
Maar ik weet, er komt een tijd dat ook ik de waardering krijg die ik verdien 😉
Dat wordt ingezien dat ik degene ben die hem 9 maanden lang van een heerlijk, warm en comfortabel (vruchtwater)bad heeft voorzien. (Terwijl papa zijn aandeel slechts in het allerbegin binnen een niet nader te noemen tijd had geleverd). Dat ik voor hem tepelkloven, hechtingen en een volledig van slag geraakt bioritme heb doorstaan. Dat hij met terugwerkende kracht gaat waarderen dat ik altijd gezonde maaltjes voor hem maak (hoewel zijn reacties op mijn kookkunsten nu niet hoopgevend zijn en niet verder van waardering af kunnen liggen). Dat hij gaat inzien dat dit strenge loeder corrigeert, straft en ‘nee’ zegt met de beste bedoelingen, voor hem. En dat ik van hem houd zoals niemand anders van hem houdt. Okay, op papa na dan.
